TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ
Αξίζει.
Προσμονή. Προσδοκία. Ελπιδοφόρα αναμονή. Όπως και να την πούμε, είναι αυτή η γλυκιά αίσθηση της ανυπομονησίας, της λαχτάρας που έχουμε περιμένοντας κάτι που θέλουμε πολύ να έρθει. Και το θέλουμε να έρθει γρήγορα. Ακόμα κι αν ξέρουμε πως στην ουσία, η ίδια η αναμονή είναι αυτή που του δίνει όλη την αξία.
Τι είναι αυτό που αξίζει κανείς να περιμένει; Τι είναι αυτό που όσο περισσότερο χρόνο χρειαστεί, τόσο καλύτερο είναι όταν φτάσει; Για τον καθένα μας είναι κάτι ξεχωριστό. Μπορεί να είναι πολλά πράγματα, από το πιο περίπλοκο που σου αλλάζει τη ζωή ολόκληρη, όπως η γέννηση ενός παιδιού, μέχρι το πιο απλό, όπως το να περιμένεις να μαγειρευτεί το αγαπημένο σου φαγητό. Ή το να κάνεις υπομονή μέχρι να ωριμάσει μια καλή γραβιέρα, ή ένα καλό κρασί.
Οι γιορτές των Χριστουγέννων έχουν από μόνες τους έντονη την αίσθηση της προσμονής. Για όλους, μα πολύ περισσότερο για τα παιδιά. Θυμάμαι πως ανυπομονούσαμε με τον αδερφό μου να έρθει η μέρα που θα ανοίξουμε τα δώρα μας. Δώρα που εμφανίζονταν «ως δια μαγείας» κάτω από το δέντρο, το πρωί της 25ης Δεκεμβρίου. Η μαμά μας ως Αγγλίδα φρόντιζε να ακολουθούμε τις παραδόσεις με τις οποίες η ίδια μεγάλωσε, και έτσι η έναρξη της γιορτής ήταν στην αρχή του μήνα, που κρεμάγαμε στον τοίχο το ημερολόγιο «του ερχομού» του Χριστού. Ένα ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης, με παραθυράκια που ανοίγουν και αποκαλύπτουν μια μικρή λιχουδιά για την κάθε μέρα που περνάει και μας φέρνει πιο κοντά στα Χριστούγεννα!
Τις χρονιές που περνάγαμε τις γιορτές στην Αγγλία η ανυπομονησία μας τριπλασιαζόταν, αφού είχαμε να περιμένουμε ταξίδια με αεροπλάνο, επισκέψεις σε πολλά, αγαπημένα οικογενειακά πρόσωπα, περισσότερα δώρα, ιδιαίτερες λιχουδιές που δεν υπήρχαν στην καθημερινότητά μας και άλλα πολλά. Οι γιορτές είχαν άλλο χρώμα, άλλη μυρωδιά, άλλη αίσθηση. Και η αναμονή μέχρι να έρθει η στιγμή που θα πηγαίναμε στο αεροδρόμιο ήταν σχεδόν αβάσταχτη!
Η ημέρα των Χριστουγέννων ήταν η πιο μαγική μέρα του χρόνου. Το πρωί έπρεπε να κάνουμε υπομονή μέχρι να έρθει η ώρα που θα καθόμασταν όλοι μαζί, και ένας ένας με τη σειρά ανοίγαμε από ένα δώρο. Η διαδικασία ήταν σχεδόν τελετουργική, και τα παιδικά μας προσωπάκια αναψοκοκκίνιζαν από την προσμονή. Μετά το άνοιγμα των δώρων σειρά είχε η αναμονή για το Χριστουγεννιάτικο γεύμα που γινόταν πάντα μεσημέρι. Η μαμά από το προηγούμενο βράδυ ξεκίναγε τις ετοιμασίες. Το πρωί, εκτός από την ώρα των δώρων, πέρναγε όλο της τον χρόνο φροντίζοντας τη γαλοπούλα, τις φουρνιστές πατάτες, τα λαχανάκια Βρυξελλών, τη σάλτσα κράνμπερι, την πολυαγαπημένη μου λευκή σάλτσα και όλα τα υπόλοιπα καλούδια που έβγαιναν από την ζεστή και ευωδιαστή κουζίνα της. Η ερώτηση «πότε θα φάμε» γινόταν επανειλημμένα και γι’αυτό υπήρχε πάντα το μπολ με τα μανταρίνια στη μέση της τραπεζαρίας. Τα μανταρίνια για μένα είναι πια συνώνυμα με την υπομονή! Και όταν ερχόταν η στιγμή που ακούγαμε το «έτοιμο!», τρέχαμε να πάρουμε τις θέσεις μας και να σκάσουμε το «κράκερ» των Χριστουγέννων που έκρυβε για τον καθένα ένα χάρτινο καπελάκι, ένα μικρό μπιχλιμπίδι και ένα κρύο ανέκδοτο που διαβάζαμε με και σκάγαμε στα γέλια. Η μαμά κουρασμένη αλλά χαρούμενη έκοβε τη γαλοπούλα και ξεκίναγε το φαγοπότι. Το γεύμα των Χριστουγέννων ήταν πάντα το καλύτερο όλης της χρονιάς. Πάντα συγκεκριμένο, πάντα παραδοσιακό, πάντα οικείο, κι έτσι πάντα το περιμέναμε – και το περιμένουμε ακόμα! – με τη μεγαλύτερη αγωνία. Μια αγωνία που αξίζει την κάθε της στιγμή.
Εγώ λοιπόν θα μοιραστώ μαζί σας ένα πιάτο που κάλλιστα θα μπορούσε να πάρει θέση σε γιορτινό τραπέζι. Και να αποτελέσει παράδοση από εδώ και στο εξής. Πατάτες Dauphinoise (Ντοφινουά). Ένα πιάτο που θέλει τον χρόνο του. Θέλει την υπομονή του. Θέλει την προσοχή και τη φροντίδα του. Δεν είναι δύσκολο, απλά θέλει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία σε κάθε του στάδιο. Να μη βιαστούμε. Να βάλουμε μέσα όλη την αγάπη μας γι’ αυτό που κάνουμε, αλλά και γι’αυτούς που θα το απολαύσουν. Όπως ακριβώς και η Γλυκιά Χωριό γραβιέρα που περιέχει. Θα κάνουν υπομονή, θα το δοκιμάσουν, και να είστε σίγουροι πως θα πουν ότι αξίζει.
The Foodie Corner
Υλικά
2 κιλά πατάτες (1.650γρ καθαρισμένες – 8 μέτριες προς μεγάλες)
220 ml γάλα εβαπορέ + 220 ml νερό
400 ml κρέμα γάλακτος (30% λιπαρά)
λίγο βούτυρο Χωριό αγελάδος για το σκεύος
1 κ.γ. δεντρολίβανο ξερό
1 κ.γ. αλάτι
1/2 κ.γ. πιπέρι λευκό, φρεσκοτριμμένο
50 γρ Χωριό Γραβιέρα Γλυκιά 5μηνης ωρίμανσης
Άτομα 12
- Κόβετε τις πατάτες σε πολύ λεπτές φέτες, πάχους μεταξύ 3 και 5 χιλιοστών.
- Ανακατεύετε το γάλα με το νερό και το προσθέτετε με την κρέμα γάλακτος σε μια πλατιά κατσαρόλα. Ζεσταίνετε το μείγμα και λίγο πριν βράσει ρίχνετε τις κομμένες πατάτες και χαμηλώνετε τη φωτιά σε μέτρια. Αφήνετε τις πατάτες να σιγοβράσουν για 15 λεπτά περίπου μέχρι να αρχίσουν να μαλακώνουν (αν κάνετε μικρότερη ποσότητα θα τις αφήσετε 10 λεπτά). Κατά τη διάρκεια ανακατεύετε πολύ συχνά προσπαθώντας να χωρίσετε τις φέτες που έχουν κολλήσει μεταξύ τους. Οι πατάτες δεν θα σκεπάζονται από το υγρό.
- Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 150C στον αέρα (170C αντιστάσεις) και βουτυρώνετε ένα μεγάλο ταψί ή πυρέξ. Με μια τρυπητή κουτάλα μεταφέρετε λίγες λίγες τις πατάτες στο ταψί. Τις απλώνετε προσεχτικά, μια μια στρώση, κοιτώντας να μην πέφτουν οι φέτες ακριβώς η μια πάνω στην άλλη ώστε να υπάρχουν μικρά κενά μεταξύ τους. Όταν απλώσετε τις μισές πατάτες, ρίχνετε από πάνω 3-4 κουταλιές από το μείγμα γάλακτος. Συνεχίζετε με τις υπόλοιπες.
- Όταν έχει αδειάσει το γάλα από τις πατάτες, ρίχνετε μέσα το δεντρολίβανο, το αλάτι, το πιπέρι και τη γραβιέρα. Ανακατεύετε καλά και περιχύνετε τις πατάτες στο ταψί. Σκεπάζετε σφιχτά με αλουμινόχαρτο και ψήνετε στον φούρνο για 1 ώρα και 15 λεπτά. Αφαιρείτε το αλουμινόχαρτο και συνεχίζετε το ψήσιμο για άλλα 25 λεπτά περίπου. Σβήνετε τον φούρνο αφήνοντας μέσα το ταψί για 10 λεπτά. Αφήνετε να ξεκουραστεί ακόμα λίγο εκτός φούρνου και σερβίρετε.
Ευχαριστούμε την The Foodie Corner για την υπέροχη συνταγή και το όμορφο κείμενο που μοιράστηκε μαζί μας από τις αναμνήσεις της. Μπορείτε να δείτε το περιεχόμενο αναρτημένο στον προσωπικό της ιστότοπο εδώ.